Loes Watchman

Het witte blad, het witte beeld met het witte wasrek met de witte was. Het is een landschap na de de storm, stilte, bezinning, luisteren naar de gedachtes om mij heen. Uitspraken op allerlei media te horen,uiterlijkheden zonder nadenken.    Dan, als er dan toch iets moet zijn een wasrek met "schone was". Teksten uit kranten die me die mij tot stilte brengen. Na zoveel ellendig zwijgen is er alleen maar een stilte, iets te maken dat zal raken. Een stukje ruimte innemen om in te ademen, te werken. Witte pagina's in stilte gemaakt, uitspraken in een zoektocht vertaalt in woorden. Het onmoglijke te vertalen, of te vangen woorden die voor zichtzelf staan. Misschien brengen ze echo"s voort, de woorden gevangen, opgeschreven en opgesloten in doorzichtig plastic. Zodat er een "waarheid"voor altijd transperant en doorzichtig blijft.