Loes Watchman

De installatie van deze tentoonstelling gaat over de bling, bling die vandaag de dag de perfectie van het maakbare geluk (-de jurk, zoals 'say yes to the dress') onderstreept. 

Hieronder volgt eerst de zaal tekst en daarna de tekst die ik heb gebruikt tijdens mijn performance. 

Zaaltekst

&&&&&

De wereld van de verbeelding is ongebonden, en de gezworen vijand van het gezonde verstand.

Het wijzen op het bestaan van de herinnering als verbeelding. Illusies te bevragen en (een waarheid te onthullen

Volledig verblind door de hedendaagse vraag naar perfectie, worden ziel en zaligheid in gekoesterde in dromen gestopt. Volhouden tegen beter weten in.

Tegewoordig is trouwen in, een vergeten niemandsland, inplosief, dynamisch in bloed en brokaat.

Perfecte beelden, tassen gevuld met goud en geld met daar onderin, vergeten verdriet en pijn,

Na een zwertocht bij mij gekomen, compleet met kant, satijn en borduursel.

Vertwijfeld heb ik haar een blik gegund.

Daarna gekneusd, beschadigd, ver-onvolmaakten oopnieuw behangen.

Eindeloze variaties  op een thema. Wat maakt de jurk tot een individu?

Behangen met goud en goed of deze beschilderen? Deze vragen blijven irriteren.

Afdwalen tot het diepste punt waar herinneren overgaat in vergeten.

Ieder herinnert zijn eigen verhaal maar vertelt hem anders.

Ik blijf zoeken naar heden, verleden en toekomst.

Alles wat ik zie is te analyseren tot meerder mogelijkheden.

Hoe te begrijpen?

Bestaat deze werkelijkheid?

Performance tekst

Ik heb een plek die ik kan benoemen een pleisterplaats,

na zwerfttochten het vermoeden dat ik hier al eerder ben geweest,

en de wond hier het best geneest.

Ik zoek hoe het mij is vergaan waaruit de wijze is gegaan weg,- ver van de verrotting vandaan.

In trouw ben ik niet bekwaam m,n geaardheid in goud getoetst,

heb ik voeding om over te waken,

Op nieuwe grond

zet ik mijn eerste stap, telde in woord en daad..., 

Waarin ik schipbreuk leed tot het lot zich voorspelde als reiziger vermomt.

Verbonden door verlangens steken we oceanen over, zoekende in het zoutste water.

Langs het strijken van de wind, ontboezeming van mijn twijfels, leg ik mij in een glazen kist waaruit ik morgen weer ontwaak.

Dicht in mijn gezichtsveld zie ik dan toekomst en verleden vrijwillig alle volmachten, overleefd, ongerijmdheid, van de werkelijkheid

als.......,

onze ontmoeting zich dient,

ongeacht door mijn naam te noemen,    

Ik ben hier!      

afz. Jurk